Święto stylu! 25 lat konkursu DOSKONAŁOŚĆ MODY

Tekst: Joanna Nojszewska, zdjęcie: Aldona Karczmarczyk/Van Dorsen Artists

Data publikacji: 10.04.2024

Święto stylu! 25 lat konkursu DOSKONAŁOŚĆ MODY

Zdjęcie: ALDONA KARCZMARCZYK/Van Dorsen Artists, stylizacja: MARIA SZAJ

Tekst ukazał się w magazynie Twój STYL nr 5/2024

Spotkajcie pięć wspaniałych aktorek, które często gościły na okładkach TS: Katarzyna Zielińska, Maja Ostaszewska, Agnieszka Grochowska, Katarzyna Herman i Danuta Stenka. Razem z nimi świętujemy 25 lat konkursu DOSKONAŁOŚĆ MODY. Wspominamy słynne sesje, olśnienia, gafy, trendy, obiekty pożądania. Moda ma wpływ na to, co o sobie myślimy i jak widzi nas świat. To sztuka i zabawa w jednym. Okazja do sentymentalnej podróży i inspiracja do przygód. Zapraszamy na wspólne urodziny.

Katarzyna Zielińska

Motyli sen. Tak nazwałam minirolę na gali TS. Może to efekt obserwacji moich motyli (Kasia ma je w zimowym ogrodzie, patrz profil na IG @plantswith_me). Chciałam, by postać miała w sobie łagodność i poczucie, że nikt jej nie złapie. Moje fascynacje modą 25 lat temu? W szkole teatralnej chodziłam w czerni, w spódnicach ćwiczebnych, rozszerzonych dołem. Do tego body. Wiele dziewczyn się tak nosiło. Nawet jak wracałam na weekend do Starego Sącza, to w czerniach, artystowska. Dziś najlepiej czuję się w sukienkach szerokich, zapinanych od dołu do góry, z kołnierzykiem. Mam kilka: białą w niebieskie motyle, granatową w paski. Wkładam rajstopy, płaskie buty i przemierzam miasto na luzie. A, i mogę wszystko zjeść, nic nie opina. (uśmiech) Jak mówi Anna Dello Russo: moda to deklaracja twojej własnej wolności. Powinna uzupełniać kobietę, a nie odwrotnie. Faux pas? Popełniałam! Pamiętam: opięte dżinsy, fioletowy czy różowy pasek, zielona kurtka, fioletowa bluzka. Czułam się pięknie i cieszyłam, że robią mi zdjęcia. Strój skrytykowano, nawet mnie to lekko podłamało. Ale dziś patrzę na to zdjęcie jak na obrazek wielkiej szczęśliwości. Myślałam wtedy: właśnie przyjechała mama, mam zdrowie, pracę, rodzinę. Teraz, kiedy wychodzę „na ściankę”, wiem, co chcę podkreślić: obojczyki, dekolt, plecy, ramiona. Nie lubię mini, obcisłych szortów, gołego brzucha. Z polskich marek cenię Bizuu, Marlu, Just Paul. Uwielbiam biżuterię, dopełnia strój. Wzrusza mnie ta, którą robią synkowie. Z kamieni, ziaren, szkiełek, piórek. Aleś ma szaloną wyobraźnię, to bardziej projekty „na wyjście”. Pomysły Henia są bardziej na co dzień. Wszystkie kojarzą się z naszym rodzinnym czasem. Mam ukochane rzeczy po mamie: bluzki, apaszki. Zabieram jej pierścionki na długie wyjazdy, czuję wtedy, że mamcia wciąż jest ze mną… Okładki TS? Pamiętam pierwszą, w króciutkich włosach. Wtedy propozycja mnie speszyła: „Twój Styl”, pismo od zawsze obecne w życiu moim, mamy, siostry – a tu ja? Nerwy i radość. To były też czasy, kiedy trochę wstydziłam się swego ciała, uważałam, że jest mnie za dużo, że może ramię za grube. Teraz się do tego uśmiecham, bo byłam wtedy przepiękną dziewczyną.

Danuta Stenka

Moda i ja? Nie jestem wyznawcą, ale też nie jesteśmy sobie obce. Przyglądam się jej zza węgła i wybieram to, co spójne ze mną. Najczęściej rzeczy proste, a jednak właśnie w prostocie tkwi siła. Ostatnimi laty np. biały garnitur, w aki ubrał mnie Maciek Zień na galę Orłów: oversizowa marynarka i „spodniska” (odkrycie, bo sądziłam, że jestem na taki strój za „krótka”), srebrna suknia na pokazie Maćka (podniesione ramiona, gołe plecy, delikatny tren) czy asymetryczna z premiery Kleksa, która ma moc, można rzec, antyczną. To, że ubranie działa psychologicznie, uświadomił mi mój zawód. Kiedy przed premierą wkładam kostium, czuję, jakbym zyskała turbodoładowanie. On mnie katapultuje na nową orbitę, czasem nie do przewidzenia. Pamiętam wrażenie sprzed lat. Damy i huzary w Poznaniu, w reżyserii Janusza Nyczaka, grałam Zosię „lat ośmnaście”, a byłam dość obfitą panną. Próbowaliśmy na różne sposoby dobrać się do pary młodych, żeby uniknąć banału. Aż wreszcie dwa dni przed premierą – przegląd kostiumów.

Pozostało 70% artykułu